DEZE CORONATIJD
Geachte kerkenraadsleden, gemeenteleden, predikanten en kerkelijk werkers in de Classis Noord-Brabant, Limburg en de Réunion Wallonne,
Het zijn onbestemde en bewogen tijden. In het voorjaar brak de pandemie met een grote hevigheid door en konden we niet langer samenkomen in onze kerkgebouwen. In de zomer konden we voorzichtig weer beginnen maar inmiddels zitten we in een tweede golf. Samen hebben we gezocht hoe we het kerkelijk leven gaande kunnen houden, wat wel mogelijk was en wat we beter konden laten. Met online kerkdiensten hebben we de Godslamp brandend gehouden, en met zorg en gebed voor elkaar. Ik ben onder de indruk van de zorgvuldigheid van kerken en gelovigen in deze tijd. In onze gebouwen en bijeenkomsten hebben we zo goed mogelijk geprobeerd elkaar en anderen te beschermen. De voorzichtigheid en behoedzaamheid hebben zich in onze harten en gedachten genesteld.
We voelen ook zorg dat het kerkelijk leven schade zal lijden door het virus. De beperkingen hebben ons veel uit handen genomen. Er is onzekerheid, en mensen kijken ondertussen reikhalzend uit naar een vaccin. Alhoewel het ook weer moeilijk is je een voorstelling te maken hoe de vaccinatie geregeld moet worden en zeker ook hoe het leven er daarna uit zal zien. Door alles heen dragen we de hoop in ons hart dat God ons zal behoeden en bewaren met al wie ons lief is. En daarachter kennen we het verlangen naar een leven waarin een hand geven, een kus en een omhelzing weer normaal geworden zijn, en we weer onbevangen kunnen kerken en vieren en zingen.
Deze tijd laat ons ook zien hoe wezenlijk deze dingen zijn in ons kerkelijk leven: het samen zijn en vieren, nu nog beperkt; het met elkaar de Bijbel lezen, erover spreken van hart tot hart en bidden; het naar elkaar omzien in pastoraat en diaconaat.
Van harte hoop ik dat wij, ieder op onze eigen plaats en op eigen wijze, deze kernen van het kerkzijn zullen volhouden. Dat we hier in deze adventstijd in bemoedigd mogen worden door het beeld van het licht. Dat we ook anderen mogen troosten en bemoedigen met het dit licht en zo mogen opgaan naar het licht van het kerstfeest.
Kom tot ons, de wereld wacht,
Heiland, kom in onze nacht.
Licht dat in de nacht begint,
Kind van God, Maria’s kind.
Lied 433 NLB
ADVENT 2020 – LICHT IN HET DUISTER
Advent. Letterlijk betekent het: aankomst. Het zijn weken vol verwachting, maar vaak ook weken waarin verwondering over dat bijzondere, eeuwenoude geboorteverhaal moet concurreren met andere zaken die onze aandacht trekken.
Nog even en het is weer de kortste dag van het jaar, althans gemeten naar de verhouding tussen daglicht en nacht. Vanaf dat moment lengen de dagen weer, maar nu nog leven we in de donkere dagen voor kerst. Het is de verandering van licht en donker dat de seizoenen kenmerkt. Ons werk is minder seizoengevoelig, en juist in de maand van Kerstmis en Oud en Nieuw kan het drukker zijn dan anders: er moet nog van alles worden afgerond, en er is het sinterklaasfeest. In corona tijd is alles anders, maar wat is gebleven is het regelen, plannen, inkopen doen, wensen versturen, het huis versieren. Ik vind het altijd weer wonderlijk hoe deze tijd ook bijna als vanzelf een beweging van inkeer oproept. Hoeveel wereldnieuws er ook is met de corona pandemie, de wanen rond een rechts populistische partij in ontbinding en de al weer wat verder weg gezakte presidentsverkiezing in de VS. Nee, de wereld roept niet op tot rust, tot bezinning, laat staan tot inkeer en boete, waar de adventstijd toch voor bedoeld is.
Ook in mijn persoonlijke leven is er nog zoveel dat af moet. Het kan je beklemmen, het gevoel geven steeds net te laat te komen, of tekort te schieten, ja er is altijd meer dat je had kunnen doen, en beter. En nee, maakt u zich geen zorgen, ik ben niet op weg naar een burn-out. Ik noem het omdat ik merk dat ik niet alleen in ben in het ervaren van deze druk.
Het is alsof de kerkvaders dat hebben aangevoeld – dat een mens ook een periode van rust en inkeer nodig heeft. En welk een mooi geschenk hebben ze ons gegeven: het ritme van het kerkelijk jaar! Er wordt ons tijd gegund, rust om ons voor te bereiden op het kerstfeest. Er wordt ons licht gegeven, en elke week een beetje meer. En zo worden we weer bepaald bij wat er werkelijk toe doet in onze levens. Wat licht brengt in de levens van mensen. En zijn dat niet telkens toch weer de kleine tedere gebaren? De waarachtige ontmoeting van mens tot mens, waarbij de moeite en de hoop, het gemis en het verlangen, de vreugde en het verdriet, troost en geloof gedeeld worden, en ook daadwerkelijk overgedragen in tedere gebaren en een omhelzing. Al zijn we daarin nu gemankeerd, en komt het nog meer dan anders aan op een blik, een stem en een gebaar.
Is het dit verlangen waar Jesaja over spreekt wanneer hij een groot licht ziet? Toch mooi dat hij dit licht ‘groot’ noemt! En is dat waarom Lukas een ster stil laat staan boven een stal? De nacht waarin de wereld tot stilstand komt, en er iets van een oorspronkelijke zin herboren kan worden.
Het doet sterk denken aan het licht waar Johannes over spreekt in hoofdstuk 1: 4-5 In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.
Meer dan anders staan we in de adventstijd stil bij wat licht en donker met ons doen, geloof-hoop-en-liefde tegenover zinloosheid en onverschilligheid. Warmte tegenover de kou van cynisme. De duisternis krijgt er geen vat op. Het leeft op waar ik de blik van de ander beantwoord, de stem werkelijk hoor, ja waar ik werkelijk aandacht heb. En ja we schieten tekort, en we zijn vaak te laat, of te onbeholpen. Allemaal.
En toch zijn we ook heel vaak wél precies op tijd, en doen, soms bijna per ongeluk, aan elkaar wat nodig is. Hartverwarmend. We geven elkaar weer levenskracht en vuren elkaar aan. We geven complimenten, we zijn blij met die ander en laten dat ook merken. ‘Door dat samenzijn met jou, voel ik me als herboren.’ Dát. Feestlampjes en de verwarming hoger zijn daar niet bij nodig. Integendeel. Midden in de donkere, koude nacht kan het beginnen. Als een kleine zucht van verlichting.
Het is als “een twijgje, weerloos en ontdaan, – zonder gestalte, zonder naam. Maar wie gelooft verstaat het wel, dat twijgje heet: Emmanuel.“
(lied 460 bij Jesaja 11 van Huub Oosterhuis)
Ik wens u een lichte en rijke adventstijd en alvast een mooi en gezegend kerstfeest!
ds. Marco Luijk
CORONA MAATREGELEN
De maatregelen zijn al een behoorlijke tijd niet meer veranderd voor kerken. Voor nadere informatie kunt u op de website van onze kerk terecht.
Algemeen over corona:
Coronavirus Protestantse Kerk in Nederland
Voor het protocol: Protocol kerkdiensten en andere kerkelijke bijeenkomsten Protestantse Kerk in Nederland
Veel gemeenten zijn op allerlei creatieve manieren bezig om het contact met gemeenteleden in stand te houden. Rond Gedachteniszondag en advent en kerstfeest worden oplossingen gezocht voor de beperkingen die ons zijn opgelegd. Verderop in deze brief worden een aantal voorbeelden genoemd ter inspiratie en bemoediging. Het Breed Moderamen is verheugd over de inzet en trouw van velen en heeft begrip voor de moeite die er soms ook is. En het wenst u Gods zegen toe in deze bewogen tijd, en de gave van het licht in het leiden en voorgaan van uw gemeenteleden. Wij willen met u blijven hopen en bidden dat God zijn wereld en ons allen zal behoeden en bewaren in deze tijd. Bidden wij in het bijzonder voor hen die ziek zijn, een
dierbare verliezen, degenen die ons verzorgen en wie ons voorgaan en regeren.
In verbondenheid voor u allen mijn hartelijke groet, namens het Breed Moderamen van de Classis Noord-Brabant, Limburg en de Réunion Wallonne,
In Christus verbonden,
Ds. Marco Luijk
Classispredikant Noord-Brabant, Limburg en Réunion Wallonne
email: m.luijk@protestantsekerk.nl
tel. 06 52 33 52 85
U kunt de hele nieuwsbrief nalezen of downloaden: NIEUWSBRIEF ADVENT 2020
