Soms vinden ouderlingen, bezoekmedewerkers, kerkelijk werkers of predikanten vinden het lastig om het gebed een plaats te geven in een pastoraal gesprek, terwijl het een van de krachtigste communicatiemogelijkheden is met God en met elkaar.
Wat houdt mensen (terecht) tegen? Welke mogelijkheden zijn er om gebed gepast en gericht in te zetten?
Het kan enorm heilzaam zijn om onmacht, vragen en verdriet maar ook dankbaarheid samen in gebed onder woorden te brengen.
Waarom is dat zo moeilijk?
Bidden kan soms ‘zwaar’ voelen, omdat je God aanroept. Er komt een Derde in het gesprek, en niet zomaar een. Dat brengt bij mensen een bepaalde schroom teweeg. De ontmoeting krijgt opeens iets ‘heiligs’ omdat je je samen richt op God. Dat kan een bepaalde plechtigheid met zich meebrengen en ongemakkelijk aanvoelen.
